Łacny – łatwy, nietrudny,
życzliwy, dobrotliwy
Łach - ubranie stare, zniszczone, zmięte
Łachmyta - człowiek bez wartości, byle kto
Łachudra, łachmaniorz - obdartus, człowiek zły
Łajno – odchody bydła
Łajza, łazior - pijaczyna, włóczęga
Łaknoć – pragnąć
Łasić sie – przymilać się, ocierać się o coś
Łaska – łasica
Łaty, łatki – listwy na dach pod dachówkę
Łazić - chodzić, - przełazić - przechodzić przez coś
Łepetyna, łeb – głowa
Łomaga – niezdara
Łoni – zeszły (łoński rok – zeszły rok)
Łotnonć – uderzyć
Łuskać - łuszczyć
Łyskać – błyskać
W słowach godki krakoskiej (zarówno miejskiej jak i wiejskiej) „o” na
początku wyrazu nie występuje. W godce wiejskiej „ł” jest mocno
słyszalne, natomiast w godce krakowskiej słabiej (a nawet śladowo).
Dlatego, aby zaznaczyć te różnice, konieczne było wprowadzenie
dodatkowej litery alfabetu „Ô,ô”, która oznacza zgłoskę zbliżoną do
literackiego „ło, ło”. Dlatego, słowa zaczynające się „ło”, należy
szukać pod „O,Ô”.
Tak samo słowach godki krakoskiej (zarówno miejskiej jak i wiejskiej)
„u” na początku wyrazu nie występuje. W godce wiejskiej „ ł”jest mocno
słyszalne, natomiast w godce krakowskiej słabiej (a nawet śladowo).
Dlatego, aby zauważyć te różnice, konieczne było wprowadzenie dodatkowej
litery alfabetu „Ŭ, ŭ”, która oznacza zgłoskę zbliżoną do literackiego „łu,
łu”. Dlatego, słowa zaczynające się „łu”, należy szukać pod „U, Ŭ”.
