🏡 Przejdź do Wislon.tv

Słowa na literę Ó

"Ó" rozumiane jako tożsame w wymowie z literackim "u" w gådce krakoski nie występuje, jest obecne praktycznie w zapożyczeniach. W gådce krakoski występuje, ale jako "O" akcentowane (np. "łooł") zbliżone w wymowie bardziej do "o" niż do "u".

Dawniej u Słowian, także w języku polskim, „ó” oznaczało iloczas, to znaczy długie „o” (wym. oo), które później przeszło w pochylone „o” (głoska pomiędzy „o” a „u”). Następnie jej wymowa zaczęła się przekształcać w „u” aż do całkowitego zrównania wymowy w języku standardowym. Stąd wymawia się tak samo „”u” i „ó”, ale zapis pozostał niezmienny. W polskich książkach „ó”pojawiło się w roku 1654, w drukach wychodzących z drukarni Akademii Zamojskiej.

Różnica w wymowie „ó” i „u” zachowała się w niektórych dialektach i gwarach, także w dialekcie krakowskim, gdzie wymowa „ó” jest bardziej zbliżona do „o”, niż „u”. Np. kiedy Krakowiak mówi „lud” (nacisk na „u”) to ma na myśli ludzi, „dyć tu går (gor-dużo) luda”, a kiedy mówi „lód” (wymowa zbliżona do „o”) to ma na myśli „lód”; „dyć na gôścińcu ślizgawica, såm lód!